Ondanks dat binnen de sector het belang van levensduur steeds meer wordt onderstreept, zie je er nauwelijks iets van terug in de vakbladen. Dat is opvallend omdat de levensduur een belangrijke economische bijdrage kan leveren. Vanwaar het gebrek aan interesse? Het gehoorde argument “omdat het nog niet echt speelt”, is onzinnig. Het speelt wel degelijk en als je de geschiedenis erop nakijkt werd er vaker geschreven over zaken die “nog niet speelden” maar achteraf belangrijke vernieuwingen bleken te zijn. Mijn indruk is dat de persoonlijke desinteresse en gebrek aan diepgaande kennis over levensduur een belangrijke rol spelen.
Levensduur als spiegel
Nu is levensduur ook niet het eenvoudigste onderwerp. Het is het resultaat van alles wat je op het bedrijf doet. Management, fokkerij, jongveeopfok, zorg, voeding etc. En wat binnen je mogelijkheden ligt qua bedrijfstype, kennis, financiële mogelijkheden en belemmeringen. Je kunt levensduur zien als de spiegel van jouw bedrijf waar een ander weinig mee kan zonder extra informatie. Net zoals een verhaal over koefamilies, stammoeders en stieren weinig bruikbaars oplevert. De meeste stieren hebben het veld al geruimd, de koefamilies en de stammoeders lopen al generaties lang bij een ander op het bedrijf. En als je een dier uit die koefamilie zou kopen wil dat absoluut niet zeggen dat het een succes wordt.
Juiste informatie helpt
De informatie over de productie en de gehaltes die min of meer standaard wordt vermeld, zegt ook weinig zonder de achtergronden te kennen. Je kunt ook geen intensief maisbedrijf vergelijken met een extensief weidebedrijf. Tegen een intensieve Brabantse melkveehouder met een hoge productie zeggen dat de levensduur te kort is, helpt hem of haar niet verder. En tegen een extensieve weider uit Zuid-Holland met een flink langere levensduur zeggen dat ook de productie flink omhoog moet helpt ook al niet. Dat de gemiddelde levensproductie in de weidebedrijven ondanks de lagere productie, maar dankzij de langere levensduur, gemiddeld een stuk hoger is, geeft al iets meer bruikbare informatie. Maar zonder de context weet je eigenlijk nog niet waar je het over hebt. Alleen de juiste informatie kan je verder helpen.
De erfbetreders als de boodschappers
Degenen die vaak goed weten hoe de vork aan de steel zit, zijn de erfbetreders. Althans, degenen die begrijpen hoe de omstandigheden de mogelijkheden bepalen. De kracht van een goede erfbetreder/adviseur is dat hij of zij de kunst verstaat om de klant de spiegel voor te houden. Zij kunnen de juiste boodschap overbrengen. Als zij de (economische) levensduur kunnen integreren in hun adviezen dan kunnen melkveehouders een flinke slag maken. Geen vakblad dat ze dat na kan doen. Maar laat de vakpers vooral aanhaken. Niet alleen als verhalenverteller maar ook als kennisleverancier die met de juiste informatie en context bijdraagt aan de motivatie bij erfbetreders en melkveehouders. Het onderwerp is belangrijk genoeg en samen kom je toch verder.
